Rozdział IV - ` To silniejsze od Nas `

-Wszystko w porządku?--zapytał Leon
-Tak,tak. Czemu miałoby być nie w porządku?-odpowiedziała zszkowana Ludmiła po czym odeszła.

Na drugi dzień w Studio.
Ludmiła i Diego po wczorajszym zdarzeniu nie mogli udawać,że nic się nie stało.
Mijali się bez słowa, ukradkiem zerkając na siebie, aż w koncu zauważył to Federico.
-Zaczynam się martwić.-powiedział
-Dlaczego? Co się stało?-zapytała Ludmila
-Chodzi o Ciebie. Albo mnie wzrok myli,albo między Tobą, a Diego wydarzyło się coś. Nie zachowujecie się normalnie. Czy chciałabyś mi coś powiedzieć?-zapytał Fede
-Kocham Cie Diego. I naprawdę nic między mną, a Federico się nie wydarzyło.-Ludmiła była tak zdenerwowana tym co się wydarzyło,że nie wiedziała co mówi!
-Diego? Ludmila wyjaśnij mi to natychmiast!-powiedział Federico.
-Ja. ja.... Ja naprawde tego nie chciałam..-powiedziała Ludmiła
-Czy Ty i on... Czy wy się całowaliście?-zapytał Fede]
-Tak.-odpowiedziała
-Nie wierze, jak mogłaś!-powiedział smutny Federico
-Naprawde, ja tego nie chciałam. To stało się tak nagle. Dobrze wiesz,że to Ciebie kocham i z Tobą chce być!-powiedziala Ludmiła
- Ludmiła, dosyć! Czy Ty nie widzisz tego co się dzieje? Może i czujesz coś do mnie, nie wątpie w to,ale nie widzisz co się dzieje? Ewidentnie zaczęło Cię coś łączyć z Diego. Nie chce takiego związku. Nie chce,aby było tak jak z Violettą,Leonem,Tomasem czy też Diego. Daj znać jak już będziesz wiedziała z kim chcesz być. Z nami koniec.-powiedział Federico, po czym pocałował Lu w policzek i odszedł.



Ferro była załamana! Czym prędzej wybiegła z sali.. Nie zauważyła Diego, po czym na niego wpadła.
-CO się stało?-zapytał Diego.
- Jeszcze Ciebie brakowało. Naprawdę mam jakiegoś pecha.-powiedziała
-To tak się witasz ze swoim przyjacielem?-zapytał
-Zostaw mnie.-powiedziała Lu po czym chciała odejść,lecz  Diego przytrzymał ją.
-Ludmiła co sie dzieje?-zapytał Diego patrząc jej głęboko w oczy.
-Nie mogłam tak dłużej i przyznałam się Federico , o tym co wczoraj między nami zaszło. Zerwał ze mną, rozumiesz? Moje życie straciło w jednym momencie sens.-powiedziała Ludmiła po czym zaczęły jej płynąć łzy.
-Ludmiła, przepraszam. Ale On nie był najwyraźniej Ciebie wart. Znajdziesz kogoś w kim się zakochasz. Ten ktoś może być bliżej niż sobie wyobrażasz.-powiedział Diego, po czym zaczął Lu ocierać łzy.
-Może pójdziemy do parku?-zapytał Diego
-Ale...-próbowała wysłowić się Ludmiła.
-Jako przyjaciele, naprawdę.-powiedział Diego,aby uspokoić Ludmiłę.

W parku.

Ludmiła i Diego poszli na lody, idąc ścieżką, zaczęli wspominać stare dobre czasy, kiedy to ich życie było zupełnie inne.
-Wiesz Diego, dzięki Tobie poprawił mi się humor. Dawno nie spędzałam z Tobą tak dużo czasu.-powiedziała Ludmiła
-Zrozumiałem jak ważna dla mnie jesteś. Bo przecież to Ty zawsze byłaś przy mnie. Kiedy Nasz plan nie wypalił i Violetta ze mną zerwała.-powiedział
- Nie wracajmy do planu i tego co było kiedyś. Liczy się to co jest teraz. Czyli Nasza przyjaźń. Obiecaj mi jedno. Nigdy mnie nie zostawisz?-zapytała Ludmiła
-Nigdy. Chodź tu do mnie.-powiedział Diego po czym przytulił Ludmiłę.
-Kocham Cię.Jak przyjaciela.-powiedziała Ludmiła , jednak Ona czuła,że Diego staje się dla niej bliższy niż kiedyś.
-Co sie ze mną dzieje? Czuje,że nie jest jak kiedyś.. Czy to miłość?-myślał Diego. Oboje byli uśmiechnięci, jednak po chwili zaczeli zdawać sobie sprawę z tego,że stają się sobie coraz bliżsi.

-Idziemy? zapytała Ludmiła.
-Tak, chodźmy.-odpowiedział Diego.

Następnego dnia:

Podczas lekcji z Pablo.

- You-Mix organizuje SHOW z okazji rozpoczecia nowego roku szkolnego. Razem z Antonio,Gregorio,Jackie i Angie zorganizowaliśmy podział ról,a także zdecydowaliśmy kto ma napisać piosenki.-powiedział Pablo po czym usiadł.
- Następujące pary: Leon i Violetta, Diego i Ludmiła, Federico,Maxi i Andres. Natomiast cała reszta przygotuje wspólny występ.-powiedział Pablo.

-Czyli rozumiem,że będziemy teraz spędzać ze sobą coraz to więcej czasu?-zapytał Diego
Ludmiła tylko się uśmiechnęła i oparła się o przyjaciela. Wszystkiemu z boku przyglądał się smutny Federico.